در بهبه‌ي مسائل داخلي و سركوب و كشتار مردم ايران، سركوب ديگري در شهر مسلمان نشين استان سین کیانگ چين، در سكوت ولي امر مسلمين جهان (البته در كلام) در شرف وقوع است، مسلماناني كه با فلسطيني‌ها تفاوتي ندارند. اما سكوت خبري و دستگاه ديپلماسي ايران ولايت مدار دل هر مسلمان را به درد مي‌آورد و خاطره كشتار مسلمانان در تايلند و شيعيان در يمن را زنده مي‌كند. مطلبي را كه در زير مي‌خوانيد برگرفته از
اين وبلاگ است.
ترکیه‌ی لائیک از مسلمانان اویغور در چین دفاع می‌کند و کاردار سفارت چین را احضار می کند. اما ایران اسلامی سکوت کرده و چشم خود را به روی قتل عام مسلمانان در چین بسته است.
یک انتقاد جانانه اردوغان از شیمون پرز در اجلاس داووس تمام فلسطینی ها را به وجد آورد در حالی که ایران سی سال است از حمایت از فلسطینی ها سخن می گوید.
راستی چطور ترکیه لائیک در این چند سال هواداران بسیاری را در کشورهای اسلامی پیدا کرده است؟
دیروز یک اویغور ساکن ترکیه را می دیدم. می‌گفت: چرا ایران موضع نمی گیرد؟ لبخندی تلخ کردم و گفتم: فعلا ایران اسلامی، مسائل مهمتری از جمله مدیریت جهان را دارد انجام می دهد و وقت برای مسائل کوچیک ندارد.
می گفت: اینترنت در اویغورستان قطع است، تلفنهای همراه کار نمی کنند و چند نفری نیز با خریدن ریسک شهادت، با تلفن ماهواره ای وقایع را به جهان می رسانند. اما چین آنقدر قدرتمند است که به زودی جو تبلیغاتی را به دست گرفته و جای ظالم و مظلوم را عوض خواهد کرد.
می گفت: بیش از هزار اویغور مسلمان ترک کشته شده اند اما تمامی خبرگزاریهای خارجی از قتل 156 نفر خبر می دهند و دولت چین هم تصاویر چینی های مصدوم را پخش می کند!!
همین دوست اویغور می گوید: لباس شخصیهای پلیس شبانه به خانه اویغورها می آیند و آنها را می برند و تحویل چینیهای هان می دهند.
ما که اویغورستان را جزئی از چین می دانیم بهتر است بدانیم که این منطقه تا قبل از سال 1949 یک سرزمین غیرچینی مسلمان بوده است و همانند تبت از سوی چین کمونیست اشغال شده است.
به راستی خون مسلمانان فلسطین از خون مسلمانان اویغور که نیتهای نمازشان به فارسی است رنگین تر است؟
این ها همان مسلمانانی هستند که توسط ابوحنیفه ی ایرانی مسلمان شده اند، نماز را نماز می گویند، نمازی را که ما عشاء می خوانیم "نماز شامگاه" می گویند و...
داوود اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه گفته است: وضعيت بسيار نامناسب و تراژدي انساني در منطقه وجود دارد و ترکيه نمي تواند در قبال اين تحولات سکوت اختيار کند.
اما خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی به دفاع از چینی ها پرداخته و می نویسد: حوادث خونين منطقه خودمختار اويغورنشين سين کيانگ چين بازتاب بسيار گسترده اي در ترکيه دارد و تظاهراتي در شهرهاي بزرگ اين کشور عليه آنچه که ظلم عليه ترکهاي مسلمان ايغور از سوي دولت چين قلمداد شده، صورت مي گيرد.
بعد از سی سال به کجا رسیده ایم؟ آیا شعار "نه شرقی نه غربی" عوض شده است؟ و چگونه می توان از چین مخالف تمام اصول انسانی حمایت کرد؟ شرم بر ما...
لینک مرتبط:
نکند به کشور دوست و برادر، «چین» بر بخورد.
