در باب كمك به ديگران

فكر كنم در تنهايي بهتر مي‌توان صداها را شنيد،
توجه به محيط را در تنهايي بهتر مي‌توان احساس نمود،
لبخند گل‌هاي نو شكفته،
باباي كردن شاخه‌هاي درختان به شما،
احترام زمين زير پا در هنگام قدم زدن بر روي آن،
نويد اميد بخش آسمان نيمه ابري و چشمك‌هاي پي در پي خورشيد در پشت ابرها به شما
گربه‌اي كه به اميد غذا به شما نگاه مي‌كند و صداي ملتمسانه‌ي او،
باغچه‌ي حياطي كه حيات خود را در نم نم آب پاش دستان شما طلب مي‌كند،
چيزهايي هستند كه فقط درهنگام عدم حضور ديگران و اندكي توجه به دست مي‌آيد.

ايميلي را يكي از دوستانم براي من ارسال كرده بود كه اصلاً حال و حوصله‌ي خواندن آنرا نداشتم و پيام را پاك كردم و محتوي آن كمك به ديگران بود، اما هر چند قشنگ اما افسانه بود، من نيز اين كلام را از فرستاده‌ي امين (ص) نقل مي‌نمايم كه فرمودند "كمك مومن قبل از آنكه به دست فقير برسد به دست خدا مي‌رسد"* و چون نيابت خدا در اين كار صورت پذيرفته است، همانگونه كه بزرگان فرمودند بوسه بر دست خود در هنگام اين كار ارزشمند باشد.

امروز با دوستم علي قدم زنان تا جلوي در دانشگاه سابق رفتيم،بعد هم اندكي در پارك جلوي آن نشستيم، هوا سرد بود به حدي كه من با ژاكتي كه زيپ آنرا تا بالا كشيده بودم و علي هم با كاپشني كه زيپ نداشت و دكمه‌اي بود باز هم سردمان بود، وقتي برگشتم به خانه خواهرم از داستان كليپ مستند حيات وحشي را كه بچه‌هاي عمران از محيط پيراموني دانشكده‌ي مهندسي تهيه كرده بودند كه در آن از يك اسكلتي كه در كليپ گفته مي‌شد اين نسل اول دانشجويان دانشگاه بوعلي مي‌باشد، تعريف كرد كه تازه راوي كليپ هم به انگليسي حرف مي‌زد و به صورت زير نويس حرف‌هايش برگردان فارسي شده بود، سخن مي‌گفت.

بلوار فهميده (عباس آباد)

* معراج السعاده- ملا احمد نراقي