از اين حيث مي‌نويسم كه قهرمان ملي كشورم هستند، آره ملي هستم، خليج فارس برايم افتخار است، تخت جمشيد غرور است، قصه‌ي قاجار برايم شرم آور است، فتح خرمشهر هم برايم برگي از افتخارات است. هنوز هم در خاطرم هست راديو مي‌گفت: شنوندگان عزيز، توجه فرماييد، خرمشهر، شهر خون آزاد شد.
براي من تمامي كساني كه در اين رزم بودند چه كساني كه هستند و كساني كه رفتند، حداقل اين رزمشان برايم قابل احترام است.
برايم شرم آور است كه استاد كم سواد امروز كه خود را در جنگ در سوراخ‌هاي موش پنهان كرده بود درباره از دست دادن خاك كشورم نظريه پردازي كند و افتخارآور است كه استادي ديگر به استقبال فدا شدن در راه ميهن رود.
خوندن پست شما باعث شد فکر کنم من هم می تونم یه چیزی راجع به این روزها بنویسم. اگه شد اونجا نظر مبسوطم رو ارائه می دم!!
ReplyDeleteیه چیزی راستی، لطفا «درباره ی منـ»ـتون رو اصلاح کنید. «نیست» ِ بعد از «کلام» رو اشتباه نوشتین. این از همون روزی که خوندمش تو گلوم گیر کرده بود که بگم!